Geld om onderzoek te publiceren: «Dus professoren maken carrière»
Bijna € 2,5 miljoen werd uitgegeven aan het zien van gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek dat waarschijnlijk, zonder een euro uit te geven, nergens heen zou zijn gegaan. Praktische neppublicaties, gekocht, alleen nuttig om leerplannen te verrijken, onmisbaar echter om carrière te maken. Dus duizenden universitaire onderzoekers probeerden de academische carrière te beklimmen. Sommigen zochten de snelkoppeling, anderen vielen er letterlijk voor en overwogen te betalen voor een volledige evaluatie. Het gebeurt in Italië, waar je, om toegang te krijgen tot de competities die nodig zijn voor de carrière van gewoon professor, de Asn, de nationale wetenschappelijke kwalificatie, moet hebben verworven. En om het te krijgen, moet je de publicaties die tijdens je studie en voorbereiding zijn verkregen in je curriculum presenteren. Als de publicaties er niet zijn, komt de kwalificatie niet aan.
Er zijn mensen die ze verkrijgen met hun eigen studio met onderzoek van aanzienlijk belang, mensen die vertrouwen op onderzoeksgroepen onder leiding van leraren met een belangrijke naam en mensen die hun portemonnee openen om hun naam te zien verschijnen in pseudo-wetenschappelijke tijdschriften, beter bekend als ' roofzuchtige tijdschriften ', die alles publiceren wat binnenkomt. Voor compensatie natuurlijk, en zonder de nodige controles te activeren: de "peer review" die een wetenschappelijke redacteur moet garanderen. Om de doos van Pandora te openen, die nu de academische wereld op zijn kop zet, is een studie uitgevoerd door Mauro Sylos Labini, een onderzoeker aan de politicologie-afdeling van de Universiteit van Pisa, door Manuel Bagues van de Universiteit van Warwick in Engeland en door Natalia Zinovyeva van de Universiteit van Aalto in Finland. De drie onderzoekers doorzochten de curricula van 46 duizend onderzoekers en professoren die verschenen in de kandidaturen van de eerste editie van de Nationale Wetenschappelijke Kwalificatie van het jaar 2012-13. Wat komt er uit het onderzoek naar voren? Ongeveer 5% van de deelnemers aan de nationale wetenschappelijke certificering heeft minstens eenmaal roofzuchtige tijdschriften gebruikt. Dat wil zeggen meer dan 2000 universitaire onderzoekers. "Een conservatieve schatting op basis van ons onderzoek - legt Mauro Sylos Labini uit - suggereert dat de onderzoekers van de steekproef meer dan twee en een half miljoen dollar hebben uitgegeven om ongeveer zesduizend artikelen te publiceren. Met een gemiddelde van $ 440 per artikel, ongeveer € 400. Een deel van dit cijfer komt rechtstreeks uit de portemonnee van de onderzoekers, maar een ander deel komt van hun openbare onderzoeksfondsen, en het is nog steeds een schatting die geen rekening houdt met de kosten voor deelname aan "roofzuchtige" conferenties, vaak geassocieerd met deze publicaties". Een compleet pakket bestaat daarom uit publicaties en conferenties. Gericht op het verhogen van de score die nuttig is voor het behalen van de certificering die nodig is om carrière te maken op de universiteit.
Onder de tweeduizend leraren zijn er ook onderzoekers die niet wisten dat ze een onprofessionele snelkoppeling tegenkwamen. De wetenschappelijke sectoren die het meest door deze truc worden getroffen, zijn bedrijfseconomie, organisatie en bedrijfsfinanciering. Dit zijn in feite de gebieden waar betaalde publicaties het meest zijn gevonden. Maar, rekening houdend met de prijslijst van roofzuchtige tijdschriften, lijkt de verspilling van middelen groter te zijn voor publicaties op het gebied van geneeskunde, waar een publicatie zelfs 2 dollar kan kosten, ongeveer 2.500 euro. Hoe meer publicaties je hebt, hoe groter de mogelijkheid om je h-index te zien stijgen, de score waarmee je de activiteit van een onderzoeker beoordeelt. Het fenomeen van betaalde publicaties is in het buitenland goed bekend, zodat er echte zwarte lijsten met de namen van de tijdschriften zijn. Een van de beroemdste is die van Jeffrey Beall, ontwikkeld door een bibliothecaris van de Universiteit van Colorado. Een beroemd voorbeeld is de publicatie van de plot van de aflevering van Star Trek "Vojager": een onderzoeker met de fictieve naam Zimmerman, die het bedrog wilde onthullen, slaagde erin om het onderzoek gepubliceerd te krijgen, voorgoed door te geven, door de American Research Journal of Biosciences dat vroeg 2200 euro. Uiteindelijk waren 749 voldoende.
Bron: www.ilmattino.it