Odnośnie skarg i odwołań

Wskazujemy na niektóre z naszych punktów widzenia, w przeciwieństwie do „pragnienia donosu”, które dotyka wielu.

1- W sprawie porad dotyczących procedur, jakie należy stosować, aby za wszelką cenę wejść do klasy: czytamy i słuchamy, że rodzice powinni iść do szkoły z dziećmi żądającymi, aby dziecko wchodziło do klasy. Zalecamy różne procedury, od rejestracji, po pójście do koszar i złożenie skargi z powodu przemocy prywatnej lub nadużycia urzędu lub innych rzeczy.
Ostrzeżenie: złożenie skargi jest działaniem, które może mieć poważne konsekwencje prawne i ekonomiczne, nie jest to zrobione bez rozważenia zalet i wad.
Skarżący może z kolei zgłosić cię za oszczerstwo.
Czy to jest wyjaśnione?
Czy masz pojęcie o kosztach i konsekwencjach, które możesz ponieść?

2- W przypadku odwołań: koszt odwołania w TAR wynosi około 800 EUR za praktykę plus opłaty prawne. Odwołanie do sędziego pokoju może być nawet zobowiązane, w przypadku odrzucenia, do uiszczenia opłat prawnych kontrahenta.
Czy wiemy cokolwiek o 3 rodzinach zalecanych przez niektórych prawników do odwołania się do sędziego pokoju i skazanych na zwrot około 10.000 XNUMX EUR na osobę opłat prawnych?
Kto to ułatwia, a także informuje cię o możliwych negatywnych implikacjach?
Kolejna uwaga: w tym roku apelacje odbywają się w ciągu roku, z zawieszeniem w toku, a zatem w każdym przypadku trzeba rozwiązać „problem częstotliwości”, wiedząc, że ustawa 119, przeciwko której wniesiono odwołanie, przewiduje od 2019 r. Wymóg dostępu dla rejestracja, jaki to ma sens?

3- O emocjonalnym i psychologicznym aspekcie dzieci: radzą, aby wykonać całą serię czynności i przeciwdziałają być może zapominając, że w tym momencie rodzic ma przy sobie swoje dziecko. Czy chcesz go zostawić w miejscu, w którym nie chcą go wpuszczać? Czy chciałbyś, aby brał udział w dyskusjach i może sprzeczkach, których przedmiotem jest pobyt w szkole?
Czasami zastanawiamy się, co stało się z prostym „zdrowym rozsądkiem”.

W ostatnich dniach widzieliśmy nawet ostrzeżenie lokalnej policji, skierowane do rodziców w Trydencie, aby zostawili dziecko w szkole pomimo zawieszenia, konfigurując zbrodnię polegającą na porzuceniu dziecka.
Czy to naprawdę poziom, który chcemy osiągnąć?

My, jako ludzie, jako rodzice, a ostatecznie jako stowarzyszenie, zastanawiamy się nad głęboką refleksją nad tym, co chcemy zaoferować naszym dzieciom i jakie rzeczywiste priorytety są bardziej opłacalne.
Zamiast uporać się z tym, by nasze dziecko zostało zaakceptowane w środowisku, w którym uważają go za „niespełniającego wymagań”, w dyskryminującym środowisku, wśród osób, które już go marginalizują, być może właściwe byłoby poświęcenie wszystkich tych energii na stworzenie lub przyczynienie się do inna ścieżka; nie koncentrując się na konflikcie, ale starając się uczynić świat naszych dzieci nieco lepszym niż to, czego doświadczamy dzisiaj.

Przebaczymy tym, którzy uważają, że jest to równoważne z poddaniem się, dla nas tak nie jest.
Stowarzyszenie zobowiązuje się i nadal inwestuje, aby sprowadzić kwestię szczepionki z powrotem do kwestii naukowych, aby znaleźć naukowe dowody na to, że szczepionki nie są tak bezpieczne i skuteczne, aby odsłonić ten dyktatorski dryf, który pojawia się dopiero na początku.
Nie jesteśmy przekonani, że walka przed bramą szkoły, która nie chce, aby nasz syn był najlepszym rozwiązaniem.

Nassima Langrudiego
Corvelva