Ciemna strona filantropii

Chcesz posłuchać tego artykułu w wersji podcastu? Kliknij Odtwórz!

Pobierz artykuł wstępny w formacie PDF

W 2014 r. W Kenii niektórzy lekarze i 27 biskupów potępili rząd, WHO i UNICEF za to, że podali milionowi kobiet szczepionkę przeciwko tężcowi zawierającą antygen, który wytwarza nieskuteczne przeciwciała

W czasach, gdy w centrum uwagi są poszukiwania szczepionki Covid-19, a media głównego nurtu biorą na siebie ciężar podkreślania całej litościwej filantropii takich postaci jak Bill Gates i poszukiwania szczepionki, która uratuje ludzkość przed gaszenie; w czasie, gdy dr. Tedros Ghebreyesus, dyrektor WHO, jest zaangażowany w zbieranie funduszy z różnych narodów, aby udostępnić je przemysłowi farmaceutycznemu, tweetując dzięki głowom państw, które uczestniczą w tego rodzaju wielkim światowym wydarzeniu filantropijnym; chcemy wyłowić kilka szkieletów w szafie, które, śmiertelnie, angażują tych samych aktorów na boisku.

W szczególności myśli wracają do tego, co wydarzyło się w 2014 roku w Kenii, kiedy niektórzy lekarze i 27 biskupów potępili rząd, WHO i UNICEF za podanie milionowi kobiet szczepionki przeciw tężcowi zawierającej antygen wytwarzający przeciwciała poronienia. Te kobiety (w tym wiele dziewcząt) otrzymały bez ich wiedzy eksperymentalną szczepionkę, która okazała się zdolna do sterylizacji populacji kobiet. Przejdźmy jednak do porządku i spróbujmy zrekonstruować fakty, pamiętając o nazwach i zaangażowanych instytucjach.
Dlaczego oni to zbadali? Co było nie tak? Po pierwsze, procedury zarządzania szczepionkami i ich podawania: fiolki przybyły eskortowane przez policję, były administrowane przez operatorów, którzy również byli eskortowani, zamiast zwykłego szpitalnego personelu medycznego; ponadto zaplanowane dawki wynosiły 5 w ciągu 6 miesięcy, w porównaniu ze zwykłymi 3 rozłożonymi na lata, a przede wszystkim odbiorcami nadzwyczajnej kampanii były tylko kobiety i tylko w wieku rozrodczym (14–49 lat).

Alarm w kwietniu został podniesiony przez Stowarzyszenie Lekarzy Katolickich i krajową Konferencję Biskupów, która podejrzana o praktykę i brak nagłego tężca poddała analizie 6 próbek szczepionek w laboratorium, odkrywając w ten sposób, że te szczepionki zostały wyprodukowane przez połączenie hormonu Beta-Hcg, hormonu niezbędnego w ciąży z anatoksyną tężcową. W ten sposób organizm aktywuje odpowiedź przeciwciał na ten sam hormon, uniemożliwiając przyszłe koncepcje. Udało im się wysłać kilka próbek szczepionki do różnych laboratoriów i znaleźć potwierdzenie ich podejrzeń.
Oświadczenie Stowarzyszenia Doktorów Katolickich Kenii dało do zrozumienia, że ​​wyniki potwierdziły ich najgorszy lęk:

„Kampania WHO nie ma na celu wyeliminowania tężca noworodka, ale jest dobrze skoordynowaną i skuteczną próbą masowej sterylizacji w celu kontroli populacji”

Należy zauważyć, że UNICEF i WHO dystrybuują szczepionki bezpłatnie w kilku krajach rozwijających się oraz że zachęty finansowe są również oferowane rządom do udziału w tych programach.
Kiedy fundusze Narodów Zjednoczonych nie wystarczą na zakup rocznych kwot szczepionek, organizacja założona i finansowana przez Fundację Billa i Melindy Gatesów, GAVI, zapewnia dodatkowe fundusze na wiele z tych programów szczepień w „biednych krajach”.

Można się zastanawiać: czy wspaniali dobroczyńcy, którzy wydają się teraz na zaoferowanie nam eksperymentalnego leku przeciwko epidemii tysiąclecia, czy to ci sami ludzie, którzy popełnili te zbrodnie przeciwko ludzkości zaledwie kilka lat temu?
Co te fakty przywodzą na myśl? Być może możliwa jest ciekawa paralela z tym, co wydarzyło się we Włoszech, po analizach przeprowadzonych przez Corvelva na różnych fiolkach i partiach szczepionek: wspólnym mianownikiem jest produkt, szczepionka, która nie jest pożądana i dlatego nigdy nie powinna być kwestionowana , Podobieństwa rosną, gdy czytamy oświadczenie kenijskich lekarzy, którzy potępiają poniesione próby zastraszania, z groźbami dyscyplinarnych działań przeciwko samym lekarzom. Bardzo dobrze znane, jeśli myślimy o dociekliwym nastawieniu ostatnich lat wobec tych, którzy pozwolili sobie we Włoszech wyrazić wątpliwości co do praktyki masowych szczepień.
Tam jednak historia zakończyła się inaczej, ponieważ rząd został zmuszony do zakończenia trwających eksperymentów. Z drugiej strony sami lekarze wydają się rzadziej zwisać z ust firm farmaceutycznych i organizacji międzynarodowych niż tutaj.
Zachodowi wydaje się dziwne myśleć, że w Afryce są lekarze i obywatele, którzy nie ufają ślepo WHO i organizacjom „humanitarnym” (NGO), ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do narracji, która wymaga od instytucji takich jak WHO zbawienia, że ludność, szczególnie w najbiedniejszych krajach, modli się o więcej szczepionek i więcej pomocy. Przyzwyczailiśmy się wyobrażać sobie populację, która nie spodziewa się nic więcej poza programami szczepień, nawet eksperymentalnymi, ponieważ byłoby to dla nich jedyne zbawienie. Właśnie to próbują nas przekonać. A zamiast tego oto słowa Stephena Karanji, prezesa Stowarzyszenia Katolickich Lekarzy Kenii:

„Kościół afrykański zdaje sobie sprawę, że nie można ślepo zaufać WHO ... Kampania, która rozpoczęła się tutaj, jest identyczna z kampanią przeprowadzoną na Filipinach, Meksyku i Nikaragui, sponsorowaną przez te same organy”.

Pamiętamy bowiem, że taka sama dynamika miała już miejsce w tych krajach w latach 90.
Dlatego wydaje się, że ci, którzy zawsze byli nam przedstawiani jako najbardziej potrzebujący pomocy, są również przyzwyczajeni do nieufności do tak zwanych dobroczyńców i to z bardzo prostego i jasnego powodu: instytucje te byłyby bohaterami w niedawnej historii niegodziwości, z których jednak reszta świat prawie się nie poznaje. Ponieważ dziś wszyscy finansują te same postacie, oczekując ich pomocy, konieczne jest dalsze pogłębienie.

Dla tych, którzy chcą, dołączamy do artykułu, który znajdziesz na stronie, oficjalny wywiad z września 2017 r. Autorstwa Raila Odingahttps://youtu.be/qrSnNwoVS-g), Premier Kenii w latach 2008–2013, który wyjaśnia, co się stało, i potwierdza prawdziwość oskarżeń: posłuchaj go, jego wypowiedzi są dość ciężkie.

Podsumowując, powtarzamy, że wzrost nieufności wobec instytucji krajowych i międzynarodowych, filantropijnych organizacji pozarządowych i niektórych polityk zdrowotnych jest wynikiem systemu, który od lat opracowuje i sponsoruje programy również w przeciwieństwie do swobód osobistych. W tym właśnie historycznym okresie, w którym polityka jest osłabiona, myśl, że sama naukokratyczna oligarchia lub, co gorsza, dyktatorska filantropia, jest w stanie dyktować światową politykę zdrowotną, bardzo nas przeraża.