Krytyczna analiza badań referencyjnych dotyczących toksykokinetyki adiuwantów na bazie glinu
Journal of Inorganic Biochemistry
Masson JD, Crepeaux G, Authier FJ, Exley C, Gherardi RK
2018
Abstrakcyjny
Przeanalizowaliśmy trzy powszechnie stosowane toksykokinetyczne badania referencyjne, aby zasugerować, że adiuwanty na bazie glinu (Al) są nieszkodliwe.
Pojedyncze badanie eksperymentalne przeprowadzono przy użyciu izotopu 26A1997 (Flarend i in., Vaccine, 28). W badaniu wykorzystano sole glinu podobne do tych stosowanych w szczepionkach, ale zignorowano wchłanianie adiuwanta przez komórki, które nie były w tym czasie w pełni udokumentowane. Przeprowadzono go w krótkim okresie czasu (6 dni) i tylko dwa króliki wykorzystano na adiuwant. Na koniec eliminacja Al w moczu stanowiła 22% dla wodorotlenku Al i XNUMX% dla fosforanu Al, oba wyniki były niezgodne z szybką eliminacją Al z moczu pochodzącego ze szczepionki.
W dwóch badaniach teoretycznych oceniono potencjalne ryzyko szczepionki Al u niemowląt, odnosząc się do doustnego „minimalnego poziomu ryzyka” (MRL) ekstrapolowanego z badań na zwierzętach. Keith i in. (Vaccine, 2002) zastosowali wysoki MRL (2 mg / kg / dzień), niepoprawny model natychmiastowej 100% absorpcji szczepionki Al, i nie uwzględnili niedojrzałości bariery nerkowej i krew-mózg. Mitkus i in. (Vaccine, 2011) rozważał tylko solubilizowany Al, z błędnymi obliczeniami czasu absorpcji. Systemowa dyfuzja cząstek Al i potencjał neurozapalny zostały pominięte. Zastosowana LMR była zarówno nieodpowiednia (doustnie do wstrzykniętego adiuwantu), jak i wciąż zbyt wysoka (1 mg / kg / dzień) w porównaniu do ostatnich badań na zwierzętach. Zarówno niedobór, jak i poważne niedociągnięcia w badaniach referencyjnych zdecydowanie sugerują, że nowe badania eksperymentalne dotyczące toksykokinetyki adiuwantów Al powinny być przeprowadzane w perspektywie długoterminowej, w tym narażenia noworodków i dorosłych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i przywrócić zaufanie populacji do szczepionek. zawierający Al.