Przeciwciała przeciw toksynie tężcowej u pracowników narażonych na ryzyko
Italian Journal of Occupational Medicine and Ergonomics - styczeń 2006
L. Di Marco, M. Morandin, C. Frasson, A. Bruno, M. Beggio, E. Davanzo, M. Galdarossa, M. Cattai, A. Trevisan
2016
Abstrakcyjny
Tężec jest chorobą zakaźną wywoływaną przez Clostridium tetani. We Włoszech szczepienia przeciw tężcowi są obowiązkowe od 1963 r. (Ustawa 292/63) dla noworodków, niektórych kategorii zawodowych i sportowców powiązanych z CONI. Od 1938 r. Jest obowiązkowy dla poborowych, co stanowi uzasadnienie największej częstości występowania tej choroby wśród kobiet (1). Strategia szczepień obejmuje trzy obowiązkowe dawki anatoksyny tężcowej podawane w 3., 5. i 11. miesiącu życia (cykl podstawowy), dwie opcjonalne dawki w wieku 6 i 11–15 lat oraz kolejne zalecane dawki przypominające co 10 lat. Strategia ta jest uważana za skuteczną w zapobieganiu chorobom (2), zapewniając ochronę 95% populacji ogólnej (3). Wątpliwości co do dziesięcioletnich wycofań wynikają z dowodów, że w przypadku miana przeciwciał na poziomach ochronnych wzmocnienie szczepień może powodować poważne działania niepożądane (4). Obecnie częstość występowania tężca we Włoszech wynosi 0,18 nowych przypadków / 105 osób / rok (1), 10 razy więcej niż średnia europejska i amerykańska (5). Różnicę tę można częściowo wytłumaczyć wysoką częstością występowania choroby u osób starszych (1), która to okoliczność motywuje do silnego zachęcania do wycofania z rynku w ciągu dziesięciu lat (6). Celem pracy była weryfikacja potrzeby dziesięcioletniego wycofania, oceny miana przeciwciał u osób zawodowo narażonych na ryzyko, w odniesieniu do wieku, płci, liczby dawek i odstępu czasu od ostatniego dawka.
Tematy i metody
Sto operatorów Uniwersytetu w Padwie (59 mężczyzn i 41 kobiet) o średnim wieku 35 ± 11 lat (38,3 ± 11,4; 30,1 ± 8,4) i przedziale wiekowym od 19 do 63 lat, narażonych narażone na ryzyko zakażenia tężcem zostały zbadane w kontekście nadzoru medycznego. Każdy osobnik został zaszczepiony przez podanie 40 IU oczyszczonej anatoksyny tężcowej zaadsorbowanej na glinie na dawkę. Wiek, płeć, liczba dawek, odstęp od ostatniej dawki i miano przeciwciał były zmiennymi uwzględnionymi w badaniu.
Określono przeciwciała przeciwko toksynie tężcowej za pomocą enzymatycznego testu immunologicznego (EIA). Szczególna uwaga wyjaśnia, że jeśli miano przeciwciał jest wyższe niż 0,5 IU / ml, szczepienie może spowodować poważne skutki uboczne. Minimalny poziom ochronny ustalono na 0,15 IU / ml (7), niski, ale wystarczająco ochronny poziom między 0,16 a 0,5 IU / ml, dobry poziom ochronny między 0,51 a 1 IU / ml i długotrwały poziom ochronny powyżej 1 IU / ml. Współczynnik korelacji Spearmana obliczono w celu zidentyfikowania związku między mianem przeciwciała a innymi rozważanymi zmiennymi. Skonstruowano prosty i wielokrotny model regresji liniowej, wybierając miano przeciwciała jako zmienną zależną. Obliczono współczynnik korelacji częściowej i wielokrotnej R2.
wyniki
W badanej populacji kobiety były istotnie młodsze (p <0,001) i przyjmowały istotnie więcej dawek (tab. I) niż mężczyźni (p = 0,007). Tylko u dwóch osób (2%) miano przeciwciał było poniżej minimalnego poziomu ochronnego (0,15 IU / ml). Większość badanych (91,6%) wykazywała dobrą (35,8%) lub długotrwałą (55,8%) ochronę. 19 osób było szczepionych przez ponad 10 lat, ale mimo to u żadnego nie stwierdzono miana przeciwciał <0,15 IU / ml. Trzech z nich otrzymało ostatnią dawkę co najmniej dwadzieścia lat wcześniej, a ich miano przeciwciał wahało się od 0,87 do 1,5 IU / ml. Zaobserwowano istotną odwrotną korelację między mianem przeciwciał a wiekiem (r = -0,23, p = 0,02), ale nie liczbą dawek ani odstępem czasu od ostatniej dawki. Wielokrotna regresja potwierdza te wyniki (Tabela II).
Tabela I. Liczba dawek szczepionki, odstęp od ostatniej dawki lub dawki przypominającej (w latach) i miano przeciwciał przeciw toksynie tężcowej podzielone według płci. Zakres w nawiasach
Tabela I. Wyniki modeli regresji prostej i wielokrotnej. Miano przeciwciał reprezentuje zmienną zależną we wszystkich modelach
* płeć (F = 0, M = 1); ** atud = lata od ostatniej dawki. Istotne statystycznie wyniki pogrubioną czcionką
Discussione
Celem tej pracy było sprawdzenie, czy dziesięcioletnie wycofanie w celu zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności związanej z zakażeniem tężcem stanowi prawidłową procedurę utrzymywania poziomu ochronnego przeciwciała przez całe życie. Wiadomo, że tężec jest niezakaźną chorobą zakaźną, dlatego praktyka szczepień nie może korzystać z tak zwanej „odporności na stado”, ale stanowi ściśle osobisty środek zapobiegawczy. Wyniki pokazują, że po pierwszym cyklu miano przeciwciał pozostaje wysokie przez okres z pewnością dłuższy niż 10 lat i że na jego wpływ ma wiek, ale nie płeć, liczba dawek lub odstęp od ostatniej dawki.
Częstotliwość pozytywnej odpowiedzi komórkowej (8) zmienia się w zależności od wieku; w rzeczywistości pozytywną odpowiedź uzyskuje się u ponad 80% osób w wieku do 40 lat, ale częstotliwość spada poniżej 30% u osób w wieku powyżej 60 lat. Przeciwnie, ostatnio wykazano (9), że pojedynczy wzmacniacz powinien wystarczyć do zapewnienia wysokiej ochrony osobom starszym. Podsumowując, zgadzamy się, że (10) pomimo rzekomego spadku miana przeciwciał wraz z wiekiem, osoby wydają się być chronione na całe życie. Każde wycofanie zwiększa prawdopodobieństwo uczulenia na dalsze dawki i poważnych działań niepożądanych. Ponadto niepotrzebne przypomnienia marnują czas pacjentów i marnują zasoby zdrowia publicznego (11). Aby zmniejszyć ryzyko hiperimmunizacji, należy zachęcać do stosowania szybkich testów diagnostycznych w celu oceny statusu immunologicznego pacjenta. Ponadto sugeruje się wycofanie w wieku 60 lat w celu stymulowania prawdopodobnie obniżonej odporności komórkowej, zgadzając się, że (12) pojedyncze wycofanie w celu ukończenia cyklu pierwotnego jest dobrą strategią koszt-korzyść w celu zmniejszenia występowania tężca w wieku dorosłym.
bibliografia
1) Pedalino B, Cotter B, Ciofi degli Atti M, Mandolini D, Parroccini S, Salmaso S. Epidemiologia tężca we Włoszech w latach 1971-2000. Euro Surveill 2002; 7: 103–10.
2) Edsall G. Specyficzna profilaktyka tężca. J Am Med Assoc 1959; 171: 417–27.
3) Yildirim RC, Yilmaz N, Yildirim U, Aksakal FN. Poziomy przeciwciał przeciw tężcowi IgG u dzieci w wieku od 12 do 47 miesięcy w Turcji. Am J Infect Control 2001; 29: 120–4.
4) Edsall G, Elliott MW, Peebles TC, Levine L, Eldred MC. Nadmierne stosowanie boosterów toksoidu tężca. J Am Med Assoc 1967; 202: 111-3.
5) Pascual FB, McGinley EL, Zanardi LR, Cortese MM, Murphy TV. Nadzór nad tężcem - Stany Zjednoczone, 1998-2000. Morb Mortal Wkly Rep 2003; 52 (nr SS-3): 1-8.
6) Bardenheier B, Prevots DR, Khetsuriani N, Wharton M. (1998) Tantanus nadzór-Stany Zjednoczone, 1995-1997. Morb Mortal Wkly Rep 1998; 47 (nr SS-2): 1-13.
7) McQuillan GM, Kruszon-Moran D, Deforest A, Chu SY, Wharton M. Odporność serologiczna na błonicę i tężec w Stanach Zjednoczonych. Ann Intern Med 2002; 136: 660–6.
8) Schatz D, Ellis T, Ottendorfer E, Jodoin E, Barrett D, Atkinson M. Starzenie i odpowiedź immunologiczna na anatoksyna tężca: zmniejszona częstotliwość i poziom komórkowej reaktywności immunologicznej na stymulację antygenową. Clin Diagn Lab Immunol 1998; 5: 894–6.
9) Hüllstrung HD, Mäusezahl D, Feuz M., Herzog C., Conzelmann M., Zimmerli W. Tężec uodpornienie u pacjentów w podeszłym wieku z przypadkowymi ranami: ile potrzeba? Swiss Med Wkly 2003; 133: 227-32.
10) Anatoksyna Bowie C. Tężec dla dorosłych - zbyt dobra rzecz. Lancet 1996; 348: 1185–6.
11) Polityka szczepień Bracebridge S, Crowcroft N, White J. Tetanus w Anglii i Walii - przegląd literatury. Commun Dis Public Health 2004; 7: 283–6.
12) Balestra DJ, Littenberg B. Czy szczepienie przeciwko tężcowi u dorosłych powinno odbywać się jako pojedyncze szczepienie w wieku 65 lat? Analiza opłacalności. J Jan Intern Med 1993; 8: 405-12.