Umieranie leczenia: błędy medyczne są trzecią najczęstszą przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych. A we Włoszech?
Również w tym roku rak pozostaje na szczycie przyczyny śmierci w krajach zachodnich w bezpośrednim starciu z chorobami sercowo-naczyniowymi. Lista ta obejmuje choroby układu oddechowego, samobójstwa, broń palną, wypadki i tak dalej. Pomimo postępów medycznych ranking pozostawał praktycznie stabilny od lat. Jednak sprawdzając niektóre artykuły na ten temat, byłem zaskoczony obserwacją, która pojawiła się jakiś czas temu w Internecie British Medical Journal: gdyby błędy medyczne były chorobą, zajęłyby trzecie miejsce w tym niechlubnym rankingu. Według analizy John Hopkins, tylko w Stanach Zjednoczonych błędy medyczne powodują ponad 250 tysięcy zgonów rocznie z ogólnej liczby około 2,6 miliona zgonów. Szacunki zmieniają się znacznie w różnych badaniach, ale można śmiało powiedzieć, że błędy medyczne powodują setki tysięcy zgonów na całym świecie każdego roku. Dane dotyczące błędów medycznych we Włoszech są ograniczone, jak zauważył Walter Riccardi w badaniu z 2015 r. W nauce brak dowodów nie jest dowodem nieobecności, a zdrowy rozsądek sugeruje, że Włochy nie są wyjątkiem przeciwnie, dowód.
Dobrze jest zrozumieć definicję błędu medycznego, którą autorzy badania Johna Hopkinsa definiują w następujący sposób: „Niezamierzony akt terapeutyczny (działanie lub zaniechanie), który nie osiąga zamierzonego rezultatu, błąd w wykonaniu lub planowaniu terapii lub odchylenie od planu leczenia, które może, ale nie musi, wyrządzić krzywdy pacjentowi. ” Błędy medyczne różnią się zatem od ryzyka powikłań, które nieuchronnie towarzyszą jakimkolwiek zabiegom medycznym lub terapii.
Niektóre błędy są oczywiste (na przykład podanie niewłaściwej terapii, transfuzja z niekompatybilną grupą krwi, brak rozpoznania w obliczu wyraźnych dowodów diagnostycznych). Jednak w wielu przypadkach trudno jest odróżnić pojedynczy błąd ludzki od złożonej sekwencji zdarzeń towarzyszących chorobie. Na przykład wyobraź sobie przypadek pacjenta z licznymi innymi patologiami fizycznymi lub psychicznymi, bez wsparcia rodzinnego lub finansowego, lub szpitala z ograniczonymi zasobami i zasobami. Ponadto stosowany obecnie system kodowania do katalogowania przyczyn śmierci nie pozwala na jednoznaczną identyfikację błędów medycznych, a zatem nasze szacunki są niedokładne i prawdopodobnie zmniejszają się.
Zdecydowałem się o tym mówić, mając świadomość ryzyka wywołania krótkowzrocznego polowania na czarownice w kierunku systemu opieki zdrowotnej, który we Włoszech, pod ręką, jest w dużej mierze doskonały, skuteczny i gwarantuje odpowiedni dostęp publiczny. Mam nadzieję, że tak się nie stanie, ponieważ jest to problem globalny. Zamiast tego istnieją co najmniej dwa dobre powody, najwyraźniej sprzeczne, dlaczego powinniśmy mieć odwagę zmierzyć się z problemem błędów medycznych. Po pierwsze, błąd ludzki jest nieunikniony. Każda działalność człowieka, w szczególności działalność złożona, taka jak medycyna, niesie ze sobą ryzyko błędu ludzkiego. Innymi słowy, „zastrzelenie” sprawcy pojedynczej pomyłki nie zapobiegnie jej powtórzeniu. Po drugie, ponad 50% tych zgonów można potencjalnie uniknąć. Mamy zatem moralny obowiązek starać się jak najbardziej ograniczyć wpływ błędu ludzkiego na nasze ścieżki opieki.
Pogodzenie tych dwóch aspektów - nieuchronności i zapobiegania błędom - jest forsownym ćwiczeniem, które wymaga przekształcenia kultury indywidualnej winy (lub kozła ofiarnego) w kulturę bezpieczeństwa. Aby wyjaśnić tę koncepcję, przytaczam przykład, który Guido Tonelli donosi w swojej książce „Niedoskonałe narodziny rzeczy„W CERN genewski akcelerator cząstek i najbardziej złożona maszyna, jaką kiedykolwiek zbudowali ludzie, ci, którzy popełniają błąd i natychmiast go zgłaszają, są nagradzani. Choć może się to wydawać paradoksalne, pozwala to zaradzić, kiedy szanse d ' interwencja jest wyższa i bardziej skuteczna, ponieważ wszystkie najlepsze umiejętności będą koncentrować się na rozwiązaniu błędu. Nie tylko będzie można zrozumieć, dlaczego wystąpił błąd i jak zapobiec ponownemu wystąpieniu błędu.
W rzeczywistości każdy błąd zdarza się nie tylko z powodu osoby, ale z powodu niepowodzenia całego procesu, który nie wprowadził odpowiednich narzędzi, aby zapobiec popełnieniu błędu. Na przykład, jeśli do prowadzenia terapii wymagana jest podwójna identyfikacja z kolegą lub użycie systemu elektronicznego opartego na kodzie kreskowym, trudniej jest zakończyć terapię. Podobnie, jeśli przypadek zostanie omówiony podczas wielodyscyplinarnej konsultacji specjalistycznej, bardziej prawdopodobne jest, że zostaną zidentyfikowane nieodpowiednie błędy diagnostyczne lub nieodpowiednie leczenie.
Powoli rozprzestrzeniająca się tradycja anglosaskich szpitali to M & M, czyli spotkanie zachorowalności i umieralności gdzie omawiane są powikłania i zgony, które miały miejsce w twoim oddziale. Są to spotkania, na których historia pacjenta jest analizowana z absolutnym spokojem i przejrzystością, a próba zrozumienia, co nie zadziałało. Czasami zdajemy sobie sprawę, że inaczej nie można tego zrobić, innym razem decydujemy się na zmianę procedury. Spotkania te uczą, że nikt nie jest wolny od ryzyka popełnienia błędów i że wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za ciągłe doskonalenie opieki nad pacjentem. Z pewnością istnieją inne perspektywy interpretacji tego problemu, które obejmują rolę systemu prawnego i spraw dotyczących odszkodowań, zarządzania szpitalem, szkolenia personelu medycznego i paramedycznego oraz dostępu do leczenia. Rozwiązanie, zakładając, że istnieje, nie jest dostępne dla nikogo. Wydaje mi się, że po analizie tej włoskiej analizy przed niektórymi inicjatywami do podjęcia. Na przykład przydatne byłoby określenie ilościowe i lepsze zrozumienie zjawiska błędów medycznych w służbie zdrowia. Osiągnięcie tego celu może być cenną okazją do promowania pozytywnej kultury przejrzystości i aktywnego zwalczania negatywnej i niejednoznacznej kultury kozła ofiarnego. Korzyścią dla tych, którzy codziennie realizują nasz narodowy system opieki zdrowotnej, byłaby możliwość odpowiedzialności i spokoju w zapobieganiu błędom, a nie w obawie przed popełnieniem takiego błędu. Korzyścią dla pacjentów byłaby możliwość polegania na systemie opieki zdrowotnej, który systematycznie szybko rozpoznaje błędy, usuwa je i zapamiętuje.
Artykuł, do którego odnosi się ten post, można znaleźć w:
Makary, Martin A i Michael Daniel. 2016. „Błąd medyczny {\ textemdash} trzecia wiodąca przyczyna śmierci w Stanach Zjednoczonych”. BMJ 353. BMJ Publishing Group Ltd. doi: 10.1136 / bmj.i2139.
Specchia ML, Cadeddu C, Lovato E, Capizzi S, Ferriero AM, Veneziano M, Mancuso A, Ricciardi W. Ciężar błędów medycznych we Włoszech: analiza literatury Ig Sanita Pubbl. Lipiec-sierpień 2015 r .; 71 (4): 405–17.