Immunitet stada dla manekinów
Kostur Corvelva
szczepionki
Tworząc ten przewodnik, chciałem spróbować odpowiedzieć na pytanie, które zawsze towarzyszyło mi w walce o wolność wyboru: „Czym jest odporność stada”.
Wątpliwości, które mi towarzyszyły, nie narodziły się w Internecie, a raczej nie pochodziły ze stron bawolych, ale ze stron i komunikacji instytucjonalnej, takiej jak plan szczepień Ministerstwa Zdrowia na lata 2017–19, który przedstawia długą serię zalet szczepienia „W tym:
"Korzyść jest zatem bezpośrednia, wynikająca z samego szczepienia, które uodpornia zaszczepioną osobę całkowicie lub częściowo, a pośrednio, dzięki stworzeniu siatki bezpieczeństwa na rzecz osób nieszczepionych, co zmniejsza ryzyko zarażenia. Niezwykły charakter tego instrumentu wynika z faktu, że w obliczu skromnego wykorzystania zasobów pociąga za sobą te znaczące korzyści w zakresie odporności indywidualnej i odporności zbiorowej (odporności na stada)". 1
Wow, jaki szalony złoczyńca nie zostałby zaszczepiony na wszystkie istniejące szczepionki? Cóż, ale czy jesteśmy pewni, że wszystko jest tak, jak jest nam sprzedawane?
Teoria odporności stada
Zgodnie z teorią odporności stada rozprzestrzenianie się infekcji można zatrzymać, gdy duża liczba ludzi jest odporna, a im wyższy odsetek osób immunizowanych, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że dana osoba wejdzie w kontakt z patogenem. Prosty, zwięzły, skuteczny, ale czy jest tak liniowy?
Na hipotetycznym poziomie absolutnie tak, im bardziej uodpornisz się i tym mniej prawdopodobne jest, że dany patogen się rozprzestrzeni, ale chociaż ta koncepcja jest możliwa, zawsze hipotetycznie, próg ustanowiony przez modele absolutnie nie został wykazany w praktyce, ani nie wykazano, że w naszych społeczeństwach spadek odsetka zaszczepionych osobników automatycznie prowadzi do anulowania efektu stada, dlatego zajmujemy się teoriami, a pojęcie odporności stada jest koncepcja teoretyczna.
Pojęcie odporności stada jest naukowo znane 2mniej znany jest fakt, że w oryginalnym opisie odporności stada, ochrona populacji ogólnej występuje tylko wtedy, gdy ludzie zapadli na naturalne zakażenie a powód jest dość trywialny, naturalnie zachorowana choroba generuje odporność na życie.
Wróćmy do definicji odporności stada: im bardziej populacja jest uodporniona i tym mniej prawdopodobne jest rozprzestrzenienie się patogenu, tylko hipotetycznie, ponieważ w praktyce nie zostało to dzisiaj udowodnione: pojęcie to pierwotnie zdefiniowano na podstawie naturalnie zapadła na choroby, które dają odporność na całe życie.
Z czasem ci, którzy popierają szczepienia jako najlepsze rozwiązanie, używali terminu „odporność na stada”, łącząc go ze szczepieniami, czyli odpornością wywołaną przez szczepionkę. Dużym problemem związanym z tą teorią jest czas trwania - ograniczony w czasie - immunizacji szczepionkowej, co jest znanym faktem. Ponadto możliwy brak lub obniżona odpowiedź odpowiedzi immunologicznej zależy zarówno od poszczególnych czynników - genetycznych lub tymczasowych zmian w funkcjonowaniu układu odpornościowego, patologii lub terapii terapeutycznych powodujących immunosupresję - oraz od czynników związanych ze sposobem, w jaki szczepionka wchodzi w interakcje z układem odpornościowym ( odpowiedzialny za wewnętrznie niską skuteczność).
Ponadto potrzeba podania wielu zastrzyków przypominających, aby umożliwić odpowiednią odpowiedź przeciwciał, zwiększa ryzyko nieprawidłowej stymulacji układu odpornościowego i może prowadzić do autoimmunologii, hiperimmunizacji lub immunosupresji.
Ale bardziej konkretnie, ponieważ znani profesorowie powtarzają nam koncepcję odporności stada na zunifikowaną telewizję, każdy rodzic, który zaszczepił swoje dzieci i próbuje miareczkować przeciwciała, łatwo zrozumie, jak duży „problem” staje się większy niż oczekiwano. Nieoczekiwana i niepokojąca liczba zaszczepionych osób, nawet ostatnio, nie wywołała odporności. Chcesz dowód? Wykonaj miareczkowanie przeciwciał u zaszczepionych dzieci. Rivaccinateli zgodnie z kalendarzem, wykonaj testy na przeciwciała. Cóż, teraz zrób to na 100, 1.000 10.000 i 5 XNUMX osobników, a następnie przynieś dowody, że osoby nieodpowiadające, naukowo udowodnione podmioty, które nie powinny odpowiadać na szczepienia, wynoszą tylko XNUMX%.
Koncepcje szczepień i odporności na stado prawie się nie spotykają, osiadają na mieliźnie samotne na odległych plażach zwanych „prawdziwym życiem”: te szczepionki i prawdopodobnie szczepionka, jak zawsze była uważana, mogą prowadzić do słabej, bardzo ograniczonej odporności indukowanej oraz z krótkim, jeśli nie bardzo krótkim czasem trwania.
Wróćmy do definicji odporności dla stada i dodajmy trochę: im bardziej populacja jest uodporniona i tym mniej prawdopodobne jest rozprzestrzenienie się patogenu, wszystko hipotetycznie, ponieważ nie wykazano dziś w praktyce, że tak się dzieje: pierwotnie koncepcja oparta na naturalnie zarażonej chorobie, która daje odporność na całe życie. Odporność na szczepionki, mimo że jest powszechnie uznaną mantrą, nie bierze pod uwagę rzeczywistej skuteczności niektórych szczepionek zarówno jako immunizacji, jak i czasu trwania immunizacji.
Czy to wystarczy? Nie, wizja wakcinocentryczna potrzebuje więcej dowodów na poparcie tezy „zaszczepmy także kamienie”, a jeśli dowodów nie ma, to powoduje zamieszanie. Wśród pojęć, na których celowo wprowadzono zamieszanie, są „odporność na stada” i „efekt stada”. 3 Mamy nadzieję, że zrozumieliśmy odporność stada, ale w zasadzie ta koncepcja dotyczy immunizowanych osobników, podczas gdy efekt stada dotyczy pozostałych nieimmunizowanych. Wyjaśnijmy to jaśniej: jeśli uznamy 95% zaszczepionej populacji (zarówno chorobę wywołaną szczepionką, jak i chorobę naturalną) jako odporność na stado, mówimy o tych, którzy zostali zaszczepieni, ale jeśli mówimy o „działaniu stada”, mówimy o nich, 5% w tym przykładzie, nie uodpornione ani nie uodpornione.
Bardziej precyzyjnie efekt flokowania definiuje się jako: „zmniejszenie liczby infekcji lub chorób w nieszczepionym segmencie w wyniku immunizacji części populacji”, Efekt stada, który należy analizować osobno od odporności stada, również przy użyciu widzenia wakcynoocentrycznego, można zmierzyć poprzez kwantyfikację zmniejszenia częstości występowania infekcji stosowanej jako parametr w nieszczepionym segmencie populacji, w której program szczepień jest ustalone. Jeśli więc prawdą jest, że program zdrowia publicznego indukuje lub zwiększa odporność stada, nie jest powiedziane, że powoduje także zmniejszenie prawdopodobieństwa zachorowania u osób nieszczepionych lub szczepionych. Pamiętajmy, że jesteśmy w dziedzinie czystej teorii.
A teraz trochę algebry i szczepień
Jeśli zbadamy teorię, na której opiera się odporność stada, w bardzo uproszczony sposób, odporność na stado (odporność na stado) jest równaniem, które zasadniczo zależy od zaraźliwości każdej choroby. 4-5 Zaraźliwość chorób określa się jako R.0 (Szybkość reprodukcji czynnika zakaźnego), który teoretycznie określa, ile osób zarażony pacjent może średnio zarazić.
Dla Manekiny: patogen z R.0= 2 ma prognozę 2 zainfekowanych dla każdego zainfekowanego. Jeśli R.0 ma 20, będziesz miał 20 infekcji i tak dalej.
Wróćmy do nas, aby obliczyć odporność stada, będziemy musieli wykonać proste równanie (H sta Herd Immunitet):
H = 1- (1 / R0)
Chciałbym, żeby przejście było jasne, ci dobrzy w matematyce mi wybaczą, użyję R.0 wyżej, że odra, jako przykład i zrobię wszystkie kroki:
H = 1 - (1 / R0) stosowane do odry będą H = 1 - (1/18)
dlatego H = 1 - (1/18) staje H = 1 - 0,055555555555556 lub H = 0,944444444444444 który zaokrągla w dół 0,94. R0 odra to 94%.
Oczywiście wiemy, co to jest R.0 wszystkich chorób, które mogą mieć zaraźliwość, i z tego wypływa następujący schemat, który skopiowaliśmy z wymienionych poniżej publikacji naukowych:
Byłbym nieprecyzyjny, gdybym nie mówił o macierzy nowej generacji, wprowadzonej przez prof. Diekmanna do obliczenia R.0 7, Pomyśl tylko o tym, zostawiam ci pogłębienie, które w nowych modelach do obliczania R0 wprowadzane są nowe warianty, w tym R1 i R2, podział na więcej klas populacji, na przykład populacja, której R0 w normalnej społeczności oba te czynniki, ten sam R w szpitalu zwiększyłyby współczynnik ilości patogenów i większą możliwość narażenia na rozpatrywany patogen.
Dla zwykłych obywateli, rodziców takich jak ja, jedna koncepcja musi być jasna: R0 niskie nie określają niebezpieczeństwa patogenu, R0= 1.8 (a zatem znacznie niższy niż 5-7 związany z różyczką) epidemii wirusa Ebola w Kongo (1995) lub tej z R0= 1.34 epidemii eboli z 2000 r. W Ugandzie, co pozwala nam zrozumieć, w jaki sposób zarówno odporność grupowa, jak i czynnik R0 mają wpływ inne czynniki przy wyborze polityki zdrowotnej, o wiele mniej proste niż wzór matematyczny.
Wróćmy do definicji odporności stada i dodajmy trochę: im bardziej populacja jest uodporniona i tym mniej prawdopodobne jest rozprzestrzenienie się patogenu, wszystko hipotetycznie, ponieważ dziś nie zostało dowiedzione w praktyce, że tak się dzieje: pierwotnie koncepcja oparta na naturalnie zarażonej chorobie, która daje odporność na całe życie. Odporność na szczepionki, mimo że jest powszechnie uznawaną mantrą, nie bierze pod uwagę rzeczywistej skuteczności niektórych szczepionek zarówno jako immunizacji, jak i czasu trwania immunizacji. Wreszcie jednak, zgodnie z matematyczną formułą określania odporności stada, jesteśmy (już przed 2017 r.) Znacznie powyżej progów odporności prawie wszystkich chorób, dlatego nagły wypadek staje się jeszcze mniej realny.
Ale w prawdziwym życiu cała ta matematyka jest potrzebna?
Cóż, przyjaciele, kiedy byłem małym chłopcem, zawsze pytałem mojego nauczyciela, po co jest matematyka, i nigdy nie dostałem wyczerpującej odpowiedzi, a dziś, w rzeczywistości dla odporności stada, wszystko staje się jeszcze bardziej tajemnicze.
Jeśli przeanalizujesz następujące dane, pobrane ze strony internetowej Światowej Organizacji Zdrowia 8, rozumiemy, że zakres szczepień nie jest związany z wybuchem epidemii w różnych stanach.
W krajach o zasięgu sześciowartościowym większym niż nasz, takich jak Niemcy, każdego roku zdarzają się przypadki błonicy, choroby, która najwyraźniej została przez nas wyeliminowana. Kraje takie jak Hiszpania, które są dobrze zabezpieczone przed MPR (szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce), mają bardzo niewiele problemów z odrą, ale cykle epidemii świnki z 10.000 XNUMX przypadków rocznie w 2017 r. Francja, w której od 2018 r. zaobserwowano wzrost liczby obowiązkowych szczepień z 3 do 10, zawsze liczba szczepień była mniejsza niż 80%, ale NIGDY nie wystąpiły cykle epidemiczne chorób wyłuszczających. Tajemnica pogłębia się w Niemczech, które widzą średnio od 2014 do 2017 roku 11.000 XNUMX przypadków krztuśca rocznie, przy pokryciu szczepieniem DTP1 (pierwsza dawka szczepionki przeciw tężcowi-tężcowi-krztuścowi) ponad 99% i DTP3 (trzecia dawka tej samej szczepionki) na poziomie 95%, a więc powyżej 1 punktu procentowego do tego słynnego obliczenia w tabeli nieco więcej powyżej, odnosząc się do krztuśca.
źródło:
http://apps.who.int/immunization_monitoring/globalsummary/countries?countrycriteria%5Bcountry%5D%5B%5D=ESP
http://apps.who.int/immunization_monitoring/globalsummary/countries?countrycriteria%5Bcountry%5D%5B%5D=DEU
Wróćmy do definicji odporności dla stada i uprośćmy ją: odporność na stado to teoria, kropka. Reszta to pseudonauka, która może dotyczyć ćwiczeń umysłowych. Teoria odporności stada wywołana szczepionką jest co roku odrzucana przez rzeczywistość. koniec
1. Krajowy plan szczepień na lata 2017–2019 pag 42-82 - http://www.salute.gov.it/imgs/C_17_pubblicazioni_2571_allegato.pdf
2. P. Fox, L. Elveback, W. Scott, L. Gatewood i E. Ackerman, Odporność na stada: podstawowa koncepcja i znaczenie dla praktyk szczepień związanych ze zdrowiem publicznym, Am. J Epidemiol., 94 (1971), ss. 179-189
E. Dobra, Odporność na stada: historia, teoria, praktyka, Epidemiol. Rev., 15 (1993), ss. 265-30
3. TJ John i R. Samuel, Odporność na stada i efekt stada: nowe spostrzeżenia i definicje, Eur. J Epidemiol., 16 (2000), ss. 601-606
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2249331/pdf/epidinfect00010-0010.pdf str. 8
5. https://academic.oup.com/cid/article/52/7/911/299077/Herd-Immunity-A-Rough-Guide
6. Paul EM FINE. Odporność na stada: historia, teoria, praktyka. Epidemiol. Rev. 1993. 15; 2: 265-302)
7. 18. Heffernan JM, Smith RJ, Wahl LM. Perspektywy podstawowego współczynnika rozrodczości. R Soc Pub. 2005, 2 (4): 281-93. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
8. http://apps.who.int/immunization_monitoring/globalsummary/timeseries/tsincidencemeasles.html