Jaka jest historia szczepionki przeciw odrze w Ameryce?

Kostur Corvelva szczepionki

W 1963 r. Wydano licencję na dwie pierwsze szczepionki przeciw odrze, obie zawierające szczep Edmonston B, wyizolowany przez Johna Endersa w 1954 r., W szczególności Rubeovax, żywą szczepionkę z osłabionym wirusem produkowaną przez Merck i Pfizer-Vax Odra-K, inaktywowana szczepionka wirusowa, wyprodukowana właśnie przez Pfizer.¹

W momencie zatwierdzenia pojedyncza dawka produktu Rubeovax była w stanie zapobiec 95% odrze, a ochrona utrzymywała się przez co najmniej 3 lata i 8 miesięcy. Jednak od 30% do 40% dzieci, którym zaszczepiono, miały gorączkę powyżej 39 ° C, począwszy od szóstego dnia po szczepieniu, trwającą od 2 do 5 dni, a od 30% do 60% rozwinęły się również „a zmodyfikowana wysypka odry ² i właśnie ze względu na dużą liczbę działań niepożądanych przedstawiciele zdrowia publicznego i urzędnicy Merck zalecili jednoczesne podawanie produktu Rubeovax i immunoglobuliny przeciw odrze w celu znacznego ograniczenia działań niepożądanych. ^3-4

Z drugiej strony szczepionka Pfizer-Vax Odra-K była podawana w 3 dawkach w odstępach jednego miesiąca od siebie i powodowała znacznie mniej działań niepożądanych, jednak oferowała ograniczoną skuteczność przeciw chorobie. W rzeczywistości większość dzieci, które otrzymały szczepionkę, nie miała wykrywalnego poziomu przeciwciał. ⁵ Wreszcie w 1965 r. Zaczęły pojawiać się doniesienia o nowej i nietypowej chorobie odry, która dotknęła dzieci wcześniej szczepione tą surowicą i narażone na wirusa, których objawami były wysypka, obrzęk, gorączka, zapalenie płuc i wysięk opłucnowy. ⁶ a następnie szczepionka została wycofana z rynku w 1968 r. ⁷

Przed 1963 rokiem, aby przeciwdziałać jego wysoce reaktywnej naturze, Enders udostępnił szczep Edmonston, aby umożliwić innym badaczom pracę, zachęcając ich do dalszej atenuacji wirusa. ⁸ W 1963 roku pojawiły się inne szczepionki przeciw odrze, które wykorzystywały szczep Edmonston B, w tym M-Vac, produkowany przez Lederle Pharmaceuticals, i inne leki generyczne produkowane przez różne firmy farmaceutyczne, w tym Parke Davis i Eli Lilly, ale w 1975 roku wszystkie szczepionki pediatryczne. zatwierdzone zostały zawieszone i zastąpione dwoma nowymi i bardziej osłabionymi, ⁹które zostały opracowane do użytku w połowie lat 60. XX wieku właśnie ze względu na liczne niepożądane działania niepożądane związane z poprzednimi. Lirugen, wyprodukowany przez Pitman Moore-Dow, został opracowany ze szczepu Schwarz, pochodzącego z dalszego osłabienia szczepu Edmonston A. ¹⁰, zatwierdzony do użytku w 1965 r., ale zawieszony w Stanach Zjednoczonych od 1976 r ¹¹ po czym pozostawał w użyciu tylko poza Stanami Zjednoczonymi. Zamiast tego Merck, używając Moratena, osłabił szczep Edmonston B. W 1968 r. Wyprodukował „Attenuvax”, ¹² która jest obecnie szczepionką przeciw odrze znalezioną w trójwartościowej (odrze, śwince i różyczce) MMRII, ¹³ oraz w czterowartościowym ProQuad. ¹⁴

W 1967 r. Urzędnicy zdrowia publicznego ogłosili, że odra może zostać wyeliminowana ze Stanów Zjednoczonych w ciągu kilku miesięcy dzięki wprowadzeniu i zastosowaniu szczepionek. ¹⁵ ale stosowanie u dzieci w wieku około jednego roku i nacisk na szczepienie wszystkich tych, którzy weszli do szkoły z dawką, nie przyniosło tak dobrze przyjętych efektów, a epidemie nadal występowały w populacjach wysoce szczepionych. ^16-17 W 1971 r. Ci sami urzędnicy zauważyli, że wybuchają epidemie, obwiniając nieszczepioną populację i brak przepisów wymagających szczepień jako warunku dostępu do szkół. Uznali porażkę, ale obwinili ją o kilka czynników, w tym wczesne szczepienie przed 9 miesiącem życia, stosowanie odry gamma-globuliny, niewłaściwe obchodzenie się i przechowywanie szczepionki i tylko 3 -5% niepowodzenie szczepienia. Cel zwalczania odry w Stanach Zjednoczonych nie był już uważany za coś, co można szybko osiągnąć, a być może nie było to w rzeczywistości osiągalne.

W latach 70. i 80. nadal występowały ogniska, dotykające głównie dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. ¹⁹ W 1979 r. Podjęto dalsze wysiłki w celu wyeliminowania poprzez szczepienia, które miały przynieść oczekiwane rezultaty do 1 października 1982 r.²⁰ Tylko w 1982 r. Rekordowa liczba przypadków wynosiła 1.697 XNUMX, podczas gdy urzędnicy zdrowia publicznego publicznie oświadczyli, że eliminacja jest „tuż za rogiem”. ²² Liczba przypadków spadła ponownie do 1.497 w 1983 r., Ale ponownie wzrosła do 2.534, zgłoszonych w 1984 r. ²³ W 1985 r. Osiągnęła 2.813, przy czym 44% występowało u dzieci wcześniej odpowiednio zaszczepionych. ²⁴

W 1989 r. Nastąpiło kolejne ożywienie i pod koniec roku zgłoszono 18.193 XNUMX przypadków, ²⁵ z ponad 40% u osób w pełni zaszczepionych. ²⁶ W tym przypadku CDC powiązało ogniska z niepowodzeniem szczepień i niewdrożeniem programów szczepień, w szczególności skierowanych do dzieci w wieku przedszkolnym, ale nadal zgłaszało 95% skuteczność szczepionki przeciw odrze, zaprzeczając również temu odporność indukowana słabła. Wreszcie w 1989 r. Komitet Doradczy ds. Szczepień CDC (ACIP) zaktualizował swoje zalecenia, sugerując, że wszystkie dzieci otrzymują 2 dawki szczepionki MPR przed rozpoczęciem nauki w szkole, przy czym pierwsza ma 15 miesięcy, a druga 4 6 lat, tj. Przed przedszkolem i szkołą podstawową. ²⁷

Również w 1989 r. CDC sponsorowało badanie z użyciem dwóch osobnych szczepionek przeciw odrze, przeprowadzonych na dzieciach mniejszości mieszkających w Los Angeles. Jeden z dwóch zastosowanych był eksperymentalny i nielicencjonowany, ale ta informacja nigdy nie została przekazana rodzicom. ²⁸ Ta szczepionka w wysokiej dawce miała na celu przytłaczanie matczynych przeciwciał, które naturalnie chronią niemowlęta przed infekcjami w pierwszym roku życia, zgodnie z teorią, że obecność matczynych przeciwciał w czasie szczepienia może prowadzić do niepowodzenia szczepienia i ryzyka zarażenia. odra w późniejszym życiu. Badanie zostało zatrzymane w 1991 r., Po tym, jak w 1990 r. Zaczęły pojawiać się badania, które wykazały wyższą śmiertelność kobiet, które je otrzymały, ale nie zostały podane do publicznej wiadomości do 1996 r. Podczas gdy CDC argumentowało, że żadna szkoda nie wynikła z stosowanie, dziecko biorące udział w badaniu zmarło na infekcję bakteryjną, która według nich nie miała związku ze szczepieniem. ²⁹

Tylko w 1998 r. Pojawiły się obawy dotyczące bezpieczeństwa skojarzonej szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce, po badaniu 12 (wcześniej zdrowych) dzieci, które doświadczyły ciężkich dolegliwości żołądkowo-jelitowych po szczepieniu MMR. ³⁰8 z nich rozwinęło również zaburzenie ze spektrum autyzmu, a rodzice i lekarze zgłaszali, że objawy zaczęły się natychmiast po otrzymaniu pierwszej dawki. Ponadto 13 lekarzy biorących udział w badaniu zgłosiło, że dodatkowo zbadali ponad 40 podobnych przypadków. Chociaż ci badacze nie twierdzili, że szczepionka MMR była odpowiedzialna za zgłaszane problemy zdrowotne, nadal nalegali na przeprowadzenie odpowiednich badań na ten temat. ³¹

Po publikacji naukowcy zaangażowani w badanie, w tym główny autor dr Andrew Wakefield, zostali poddani ogromnym wysiłkom urzędników ds. Zdrowia publicznego i osób szczepionych w celu zdyskredytowania wyników. ³² Pod koniec 2000 roku Wakefield i dwaj współpracujący naukowcy, dr John Walker-Smith i dr Simon Murch, zostali odbiorcami działań dyscyplinarnych brytyjskiej General Medical Council (GMC) pod zarzutem złych przeprowadzone w związku z badaniem. W maju 2010 r. Wakefield i Walker-Smith zostali wydaleni i utracili prawo jazdy po tym, jak zostali uznani za winnych. ³³Walker-Smith natychmiast odwołał się od wyroku, aw 2012 r. Brytyjski sąd uchylił decyzję. Sędzia skrytykował komisję dyscyplinarną GMC, stwierdzając, że „hańbą byłoby, gdyby miało się to powtórzyć”. ³⁴ Po opublikowaniu przypadku kontrowersyjnego badania Wakefield wielu niezależnych badaczy powtórzyło wyniki³⁵ ale pomimo tej dodatkowej literatury naukowej nadal jest demonizowany przez prasę i środowisko medyczne. ^36-37

W sierpniu 2014 r. Wystąpił William Thompson, starszy naukowiec CDC, twierdząc, że naukowcy z jego rady celowo pominęli dane, które wskazywałyby na związek między szczepionką MPR a autyzmem wśród afroamerykańskich chłopców. ³⁸, W rzeczywistości, zdaniem Thompsona, naukowcy zaangażowani w badanie w 2004 roku posunęli się nawet do zniszczenia danych potwierdzających wyniki. Po ujawnieniu się tych zarzutów senator z Florydy Bill Posey wezwał do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie zaangażowanych naukowców, aby ustalić, czy rzeczywiście popełniono oszustwo, próbując ukryć ten link. ³⁹ Ukrywanie linku do autyzmu i szczepionki MPR przez CDC stało się przedmiotem filmu „Vaxxed: Od Cover-Up to Catastrophe” dokument, którego debiut zaplanowano na festiwalu filmowym Tribeca w Nowym Jorku w kwietniu 2016 r., Ale który po serii ataków medialnych został wycofany, ^40-41 i zadebiutował w Angelika Film Center na Manhattanie w kwietniu 2016 r. ⁴² Do tej pory urzędnicy rządowi nie zbadali jeszcze zarzutów złożonych przez Thompsona przeciwko innym naukowcom CDC.

W styczniu 2015 r. CDC rozpoczęło dochodzenie w sprawie epidemii odry w Disneylandzie w Kalifornii. W oświadczeniu wydanym 23 stycznia 2015 r. Ogłosił, że z tym wydarzeniem powiązano 51 potwierdzonych przypadków, zachęcając w ten sposób do zapobiegania poprzez szczepienia. ⁴³Wszystko to wywołało szaleństwo w mediach i zaczęły pojawiać się setki doniesień o epidemii odry, czego skutkiem były liczne doniesienia o zniesławieniu od rodziców nieszczepionych dzieci. ⁴⁴ W następstwie tych wydarzeń różni ustawodawcy stanowi przystąpili do wprowadzania przepisów, których treść miała na celu wyeliminowanie lub ograniczenie wcześniej istniejących wyjątków z powodów religijnych i etycznych. Zwolennicy wolności wyboru odnieśli ogromny sukces w przezwyciężeniu wielu z tych restrykcyjnych środków, jednak w Kalifornii i Vermoncie (które zachowały jedynie zwolnienie religijne) zostały one wprowadzone. ⁴⁵ W 2015 r. W Stanach Zjednoczonych zgłoszono tylko 188 przypadków, ⁴⁶ 147 z nich jest związanych z wybuchem w Kalifornii, ⁴⁷ i ze spadkiem o 72% w porównaniu z rokiem poprzednim. ⁴⁸

Obecnie komitet doradczy CDC ds. Praktyk immunizacyjnych nadal wyraża się, zalecając wszystkim dzieciom otrzymanie 2 dawek szczepionki MPR, przy czym pierwszą dawkę podaje się w wieku od 12 do 15 miesięcy, a drugą w wieku od 4 do 6 lat. wiek. ⁴⁹