Świadoma zgoda w nowym Kodeksie Etyki 2014
Kostur Corvelva
Świadoma zgoda
Art. 33 Informacja i komunikacja z osobą wspomaganą
Lekarz gwarantuje osobie wspomaganej lub jej przedstawicielowi pełną i pełną informację dotyczącą profilaktyki, procesu diagnostycznego, diagnozy, rokowania, terapii i wszelkich alternatyw diagnostyczno-terapeutycznych, przewidywalnych zagrożeń i powikłań, a także zachowań, które pacjent będzie musiał obserwować w procesie opieki.
Lekarz dostosowuje komunikację do zdolności rozumienia osoby wspomaganej lub jej przedstawiciela prawnego, odpowiadając na każdą prośbę o wyjaśnienie, uwzględniając ich wrażliwość i reaktywność emocjonalną, w szczególności w przypadku poważnego lub złego rokowania, nie wykluczając elementów nadziei .
Lekarz szanuje niezbędną poufność informacji oraz wolę osoby wspomaganej, aby nie była informowana lub delegowała informacje innemu podmiotowi, zgłaszając to w dokumentacji medycznej.
Lekarz gwarantuje drobne elementy przydatnych informacji, tak aby rozumiał swój stan zdrowia i zaprogramowane interwencje diagnostyczno-terapeutyczne, aby zaangażować go w proces decyzyjny.
Art. 34 Informacja i komunikacja z osobami trzecimi
Udzielenie informacji osobom trzecim może nastąpić za wyraźną zgodą wyrażoną przez osobę wspomagającą, z zastrzeżeniem przepisów art. 10 i 12, gdy zdrowie lub życie tej osoby lub innych osób jest poważnie zagrożone.
Lekarz, w przypadku pacjenta hospitalizowanego, zbiera nazwiska wskazanych przez siebie osób do odbioru informacji wrażliwych.
Art. 35 Świadoma zgoda i sprzeciw
Uzyskanie zgody lub sprzeciwu jest aktem szczególnej i wyłącznej kompetencji lekarza, której nie można delegować.
Lekarz nie podejmuje ani nie kontynuuje zabiegów diagnostycznych i / lub zabiegów terapeutycznych bez uprzedniego uzyskania świadomej zgody lub w obecności świadomego sprzeciwu.
Lekarz uzyskuje w formie pisemnej i podpisanej lub przy użyciu innych metod o jednakowej skuteczności dokumentacyjnej zgodę lub sprzeciw pacjenta w przypadkach przewidzianych przez prawo i Kodeks oraz w przypadkach przewidywanych obarczonych wysokim ryzykiem zgonu lub skutkami w odpowiedni sposób na integralność psychofizyczną.
Lekarz bierze pod uwagę opinie wyrażane przez małoletniego we wszystkich procesach decyzyjnych, które go dotyczą.
Art. 36 Pilna i nagła pomoc
Lekarz zapewnia niezbędną pomoc, w stanach nagłych i nagłych, zgodnie z życzeniem, jeśli zostanie wyrażony lub biorąc pod uwagę wcześniejsze deklaracje leczenia, jeśli się pojawią.
Art. 37 Zgoda lub sprzeciw przedstawiciela ustawowego
W przypadku pacjenta małoletniego lub niepełnosprawnego lekarz uzyskuje świadomą zgodę lub sprzeciw przedstawiciela ustawowego na procedury diagnostyczne i / lub zabiegi terapeutyczne.
Lekarz zgłasza właściwemu organowi sprzeciw świadomego i świadomego małoletniego lub osoby sprawującej władzę rodzicielską wobec leczenia uznanego za konieczne i, ze względu na stan kliniczny, w każdym przypadku niezwłocznie przystępuje do zabiegów uznanych za niezbędne i niepodlegające odroczeniu.
Art. 38 Oświadczenie o wcześniejszym leczeniu
Lekarz bierze pod uwagę wcześniejsze oświadczenia o leczeniu wyrażone na piśmie, podpisane i datowane przez osobę zdolną do leczenia, a po przekazaniu informacji medycznych, z których pozostaje dokumentacja.
Wcześniejsza deklaracja leczenia świadczy o swobodzie i świadomości wyboru procedur diagnostycznych i / lub interwencji terapeutycznych, które chcesz lub nie chcesz, aby były realizowane w warunkach całkowitego lub poważnego upośledzenia zdolności poznawczych lub oceniających, które uniemożliwiają wyrażanie woli obecny.
Lekarz, uwzględniając wcześniejsze deklaracje leczenia, weryfikuje ich zgodność logiczną i kliniczną z aktualnym stanem oraz inspiruje swoje postępowanie do poszanowania godności i jakości życia pacjenta, dając im wyraźny wyraz w dokumentacji medycznej.
Lekarz współpracuje z przedstawicielem ustawowym, kierując się dobrem pacjenta, aw przypadku konfliktu posługuje się orzeczeniem rozstrzygającym przewidzianym w systemie prawnym, aw każdym przypadku niezwłocznie przystępuje do zabiegów uznanych za niezbędne i obojętne ze względu na stan kliniczny.
Art. 39 Pomoc pacjentom ze złym rokowaniem lub z definitywnym upośledzeniem stanu świadomości
Lekarz nie pozostawia chorego ze złym rokowaniem lub definitywnym upośledzeniem stanu świadomości, ale nadal mu pomaga i jeśli w stanach terminalnych odciska swoją pracę na uspokojeniu bólu i uldze od cierpienia, chroniąc wolę, godność i jakość życia. życie.
W przypadku ostatecznego upośledzenia stanu świadomości pacjenta, lekarz kontynuuje terapię bólu i opiekę paliatywną, wdrażając zabiegi wspomagające funkcje życiowe, o ile uzna je za proporcjonalne, uwzględniając wcześniejsze deklaracje leczenia.