Ustawa 229/2005: Przepisy dotyczące odszkodowań na rzecz osób poszkodowanych w wyniku nieodwracalnych powikłań z powodu obowiązkowych szczepień

Opublikowano w Dzienniku Ustaw nr. 258 z 5 listopada 2005 r

Art. 1
1. Do podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lutego 1992 r., N. 210, uznaje się w odniesieniu do kategorii już im przypisanej przez właściwą komisję medyczno-szpitalną, o której mowa w art. 165 tekstu jednolitego, o którym mowa w dekrecie Prezydenta Republiki z 29 grudnia 1973 r., N. 1092, dalsze odszkodowanie. To dalsze odszkodowanie składa się z miesięcznego zasiłku na życie, równego sześciokrotności kwoty otrzymanej przez stronę poszkodowaną zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1992 r., N. 210, dla kategorii od pierwszej do czwartej tabeli A załączonej do tekstu ujednoliconego, o którym mowa w dekrecie Prezydenta Republiki z 23 grudnia 1978 r., N. 915 i kolejne modyfikacje, pięć razy dla piątej i szóstej kategorii oraz cztery razy dla siódmej i ósmej kategorii. Połowa z tego jest wypłacana poszkodowanemu, a druga połowa krewnym, którzy udzielają lub udzielali pomocy poszkodowanemu w powszechny i ​​ciągły sposób. Jeśli strona poszkodowana ma mniej niż wiek lub nie jest w stanie zrozumieć i chce odszkodowania, zostaje wypłacona w całości współmieszkańcom, o których mowa w poprzednim okresie. Prawo do odszkodowania za szkody majątkowe i niemajątkowe wynikające z działania niezgodnego z prawem pozostaje nienaruszone.
2. W przypadku śmierci krewnych, o których mowa w ust. 1, odszkodowanie wypłacane jest stronie poszkodowanej oraz, jeśli jest mniej lub nie jest w stanie zrozumieć i chce, członkom rodziny mieszkającej razem, którzy udzielają pomocy głównie i nieprzerwanie, przez cały okres istnienia życie rannych.
3. Jeżeli z powodu obowiązkowych szczepień śmierć nastąpiła po dacie wejścia w życie niniejszej ustawy, beneficjent może wybrać między dodatkowym odszkodowaniem, o którym mowa w ust. 1, a czekiem Jednorazowe równa 150.000 30.000 euro, płatna w pięciu rocznych ratach po XNUMX XNUMX euro każda. Do celów niniejszego prawa za osoby uprawnione uznaje się następujące osoby na utrzymaniu: małżonek, dzieci, rodzice, rodzeństwo, dorosłe rodzeństwo niezdolne do pracy.
4. Cała kwota rekompensaty, ustalona zgodnie z tym artykułem, jest corocznie przeszacowywana na podstawie zmian indeksów ISTAT.

Art. 2
1. Na mocy dekretu Ministra Zdrowia, który ma zostać wydany w ciągu sześćdziesięciu dni od daty wejścia w życie niniejszej ustawy, ustanawia się komisję, bez nowych lub większych opłat dla państwa, w celu ustalenia kwot do wypłaty zgodnie z art. 1 i 4.
2. Ustanowienie i funkcjonowanie komisji, o której mowa w ust. 1, zapewnia zasoby finansowe, ludzkie i instrumentalne dostępne na mocy obowiązujących przepisów. Udział w pracach komisji nie stanowi podstawy do wypłaty żadnej rekompensaty lub zwrotu wydatków.

Art. 3
1. Osoby poszkodowane w wyniku obowiązkowych szczepień, które korzystają ze świadczeń, o których mowa w ustawie z dnia 25 lutego 1992 r., N. 210, mając toczące się spory prawne, zgodnie z tym samym prawem, w dowolnym stanie i stopniu orzeczenia, w tym w fazie wykonawczej, które zamierzają uzyskać dostęp do świadczeń przewidzianych w tym prawie, muszą odstąpić od oskarżenia formalnym aktem.
2. Dokumenty zwolnienia zainteresowanych stron są przesyłane do komisji, o której mowa w art. 2.

Art. 4
1. Osobom, o których mowa w art. 1 ust. 1, przysługuje ponadto czek jednorazowy, której wysokość jest ustalana przez komisję, o której mowa w art. 2, do maksymalnej wysokości dziesięciu lat rekompensaty, o której mowa w tym samym ustępie 1 art. 1, za okres między wystąpieniem zdarzenia szkodliwego a uzyskaniem samo odszkodowanie. Połowa z tego jest wypłacana poszkodowanemu, a druga połowa krewnym, którzy udzielają lub udzielali pomocy poszkodowanemu w powszechny i ​​ciągły sposób.
2. W poprzednich latach zdefiniowano tabele przeliczeniowe na 50 procent okresu między datą wystąpienia zdarzenia szkodliwego a datą uzyskania odszkodowania.
3. Kwoty określone zgodnie z tym artykułem są wypłacane w pięciu rocznych ratach, począwszy od roku następującego po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5
1. Opłata wynikająca z wdrożenia tej ustawy, o wartości 15,2 miliona euro za rok 2005 i 30 milionów euro rocznie od roku 2006, jest przewidziana poprzez odpowiednią redukcję zapisanych środków w celu Budżet trzyletni na lata 2005-2007, jako część bieżącej części podstawowej jednostki prognostycznej „Fundusz Specjalny” szacunków Ministerstwa Gospodarki i Finansów na rok 2005, częściowo wykorzystując przepis dotyczący Ministerstwa zdrowia.
2, Minister gospodarki i finansów monitoruje opłaty wynikające z wdrażania tej ustawy, również w celu zastosowania art. 11-ter, pkt 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 1978 r., n. 468 i późniejsze zmiany oraz przekazuje do izb, wraz ze szczegółowymi sprawozdaniami, wszelkie dekrety wydane zgodnie z art. 7 akapit drugi, n. 2) wyżej wymienionej ustawy nr. 468 z 1978 r.
3. Minister gospodarki i finansów jest upoważniony do wprowadzania niezbędnych zmian w budżecie na podstawie własnych rozporządzeń.

Do pobrania