Opisujemy niektóre kwestie, które nas dotyczą, spodziewamy się, że kiedy rozpoczęliśmy te analizy, od metagenomiki do obecnej chemii, mieliśmy wiele pytań i szukaliśmy tylko odpowiedzi ... z pierwszymi wynikami mamy jeszcze więcej pytań, a przede wszystkim wątpliwości!

Badanie jakościowo-ilościowe związków organicznych ma ogromne znaczenie w dziedzinie farmakologii. Istnieją potencjalne problemy związane z bezpieczeństwem wynikające z nowych procesów produkcyjnych oraz złożonych właściwości strukturalnych i biologicznych produktów.

Wynika z tego, że w szczepionce znaleziono:

• Zanieczyszczenia chemiczne z procesu produkcyjnego lub zanieczyszczenia krzyżowe z innymi liniami produkcyjnymi
• Toksyny chemiczne
• Bakteryjne toksyny peptydowe
• Nierozpuszczalna i niestrawna makrocząsteczka, która reaguje na test białka, ale nie jest rozpoznawana przez bazy danych białek

Obecność:

• Antygeny białkowe toksoidów błoniczych, tężca, krztuśca, wirusowego zapalenia wątroby typu B, Haemophylus influenzae B, poliomyelitis 1-2-3
• Formaldehyd i glutaraldehyd, fenoksyetanol, pozostałości antybiotyków wskazane w kompozycji

Szczepionka Infanrix Hexa zawiera sześć antygenów: toksyny tężca, błonica i krztusiec, antygeny D trzech wirusów poliomyelitis, białka uzyskane za pomocą inżynierii genetycznej przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i polisacharydy hemofilu chemicznie związane z anatoksyną tężcową jako przewoźnik. Aby utworzyć toksoidy, konieczne jest leczenie formaldehydem i aldehydem glutarowym, które powinny pozwolić na wyeliminowanie toksyczności przy jednoczesnym zachowaniu ich zdolności do stymulowania ochronnych przeciwciał przeciwko pierwotnym toksynom.

Oczekiwaliśmy, że znajdziemy trzy toksoidy i inne antygeny, które nie zostały zmodyfikowane przez traktowanie formaldehydem i aldehydem glutarowym, oddzielne od siebie i strawne przez specyficzny enzym białek (trypsynę). Zamiast tego znaleziono prawdziwy polimer, nierozpuszczalny i niestrawny, składający się z zestawu chemicznie połączonych antygenów (które należy zdefiniować, jeśli występują jako agregat poszczególnych antygenów lub pojedynczej makrocząsteczki), o których informacje można znaleźć również w literaturze dotyczącej poszczególne antygeny. ^1-2
Ta makrocząsteczka nie została w żaden sposób rozpoznana przez bazy danych białek, a zatem w rzeczywistości okazuje się być stałym związkiem o nieznanej strukturze chemicznej.

Rozpuszczalność białek i możliwość ich trawienia (tj. Krojenia ich na małe fragmenty peptydowe) to dwie typowe cechy białek, które pozwalają nam nie badać ich metodami analizy białek ale są także niezbędnym warunkiem interakcji z układem odpornościowym w celu wytworzenia ochronnych przeciwciał, ponieważ jeśli struktura białka jest dogłębnie zmodyfikowana w porównaniu z oryginalnym, nawet powstające przeciwciała są zupełnie inne niż te, które są w stanie zaatakować oryginalne antygeny wywołujące choroby.

Ponieważ napotkany przez nas polimer, uzyskany z mieszanki antygenów, jest nie tylko różny z punktu widzenia konformacji przestrzennej, ale przede wszystkim różni się z chemicznego punktu widzenia, możemy powiedzieć, że nie jesteśmy w obecności antygenów podobnych do oryginalnych, ale do związku o nieznanej i nieprzewidywalnej toksyczności i skuteczności.

Oprócz faktu, że antygeny szczepionkowe nie zostały faktycznie wykryte, znaleziono 65 sygnałów zanieczyszczeń chemicznych, z czego 35% jest znanych, to znaczy rozpoznanych przez porównanie z bazami danych; wśród nich znajdziemy różne pozostałości po przetwarzaniu i zanieczyszczenie krzyżowe z innych linii produkcyjnych, których identyfikacja zostanie zweryfikowana w analizie analitycznej drugiego poziomu (tj. ze standardami kontroli).

Wśród tych sygnałów zidentyfikowano również 7 toksyn chemicznych, prawdopodobnie pochodzący z procesu przetwarzania antygenu lub innych procesów produkcyjnych obecnych w miejscu produkcji szczepionki; te toksyny, które nie zostały jeszcze jasno określone w strukturze, wydają się częściowo pochodzić z reakcji formaldehydu, aldehydu glutarowego i bromocyjanu z innymi chemicznymi zanieczyszczeniami obecnymi w szczepionce. Podkreśla się, że większość tych toksyn ma ustaloną i opublikowaną toksyczność w Pubchem ³ lub Toxnet ⁴ e stanowią poważny problem bezpieczeństwa.

Różne wolne peptydy (tj. Krótkie fragmenty łańcuchów aminokwasowych) pochodzenia bakteryjnego powstały w wyniku badań białka i frakcji peptydowej, które zatem pochodzą z komórek hodowli bakteryjnej do ekstrakcji antygenów. Peptydy bakteryjne opisano w literaturze jako potencjalne alergeny ⁵ i zdolne do indukowania reakcji autoimmunologicznych ⁶ i one również stanowią kwestia bezpieczeństwa, która będzie musiała zostać wyjaśniona z organami regulacyjnymi.

Wracając do dwóch głównych filarów, które skłoniły nas do rozpoczęcia tej ścieżki analizy i powtórzenia wyrażonej przez ostatni wywiad w prestiżowym czasopiśmie naukowym Nature: badamy skuteczność i bezpieczeństwo szczepionek, aw rzeczywistości trudno jest zrozumieć, jak można powiedzieć, że ta szczepionka jest zdolna do tworzenia ochronnych przeciwciał przeciwko sześciu chorobom, przed którymi chronimy siebie i jeszcze trudniej zrozumieć, w jaki sposób można ustalić, że ten klaster nie jest toksyczny u niemowląt, ponieważ jest to kwestia 6 połączonych razem antygenów neurotoksycznych.

Sześciowartościowa Infanrix hexa, w przypadku metody, którą zleciliśmy, pozostawia ogromne wątpliwości zarówno co do jej skuteczności, jak i bezpieczeństwa ...

Zapewniamy cię o jednym: nie przestaniemy.

 Download: CORVELVA-Report-analiza-kompozycja-chemiczno-Infanrix-Hexa.pdf

Referencje

1. J Chromatogr B Analyt Technol Biomed Life Sci. 2017 czerwca 1 r .; 1054: 80-92 - Połączone zastosowanie narzędzi analitycznych do badania toksyn tężca i struktur anatoksycznych tężca.
2. Szczepionka. 2007 marca 8; 25 (12): 2213-27. - Badanie mechanizmu detoksykacji toksyny tężcowej traktowanej formaldehydem.
3. https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/search/
4. https://toxnet.nlm.nih.gov/
5. Int J Med Microbiol. 2018 sierpnia; 308 (6): 738-750. - Poszukiwanie alergenów bakteryjnych.
6. Mikrobiol z przodu. 2017 października 9; 8: 1938 - Sekwencje chorobowe sugerują molekularną naśladownictwo między peptydami drobnoustrojów a autoantygenami: możliwość wzbudzenia autoimmunizacji.

Insights

Szczepionka Infanrix Hexa ma następujący skład, który wiernie kopiujemy z niniejszej karty technicznej karta producenta:

Przedstawiony poniżej preparat antygenu jest wskazany w raporcie EMA dotyczącym pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu Infanrix Hexa. ¹

Toksoid błoniczy: Anatoksyna błonicza jest uzyskiwana przez inaktywację toksyny (wytwarzanej przez Corynebacterium diphtheriae) formaldehydem w temperaturze 37 ° C w lekko alkalicznym środowisku, a następnie jest adsorbowana na solach glinu (wodorotlenek i fosforan)

Toksoid tężcowy: Anatoksyna tężca jest uzyskiwana przy użyciu tej samej procedury co anatoksyna błonicza (Clostridium tetani jest obowiązkową beztlenową bakterią sporogenną i wytwarza tetanospasminę, toksynę neurotropową, która działa poprzez blokowanie synaps hamujących skurcz mięśni odruchowych)

Toksoid krztuścowy: składniki bezkomórkowej szczepionki przeciw krztuścowi otrzymywane są poprzez ekstrakcję i oczyszczanie I fazy kultur Bordetella pertossis (tlenowego coccobacillus, zdolnego do wytwarzania czterech toksyn: toksyny krztuścowej, toksyny adenylanowo-cyklazy, toksyny skórnej, cytotoksyny tchawicy oraz dwa rodzaje lipopolisacharydów; do przygotowania szczepionki bezkomórkowej oczyszcza się i stosuje tylko toksynę krztuśca), po czym następuje nieodwracalna detoksykacja toksyny krztuśca poprzez traktowanie aldehydem glutarowym i formaldehydem oraz traktowanie formaldehydem nitkowatej hemaglutyniny i składników pertaktyny; różne składniki są następnie adsorbowane na solach glinu.

Antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B: jest wytwarzany z genetycznie zmodyfikowanych kultur Saccharomyces cerevisiae, które kodują główny gen antygenu powierzchniowego wirusa zapalenia wątroby typu B; antygen ten oczyszcza się różnymi etapami chemiczno-fizycznymi i spontanicznie składa się w kuliste cząstki o średnicy około 20 nm zawierające antygen polipeptydowy i matrycę fosfolipidową. Ten antygen jest następnie adsorbowany na fosforanie glinu.

Wirus polio (inaktywowany): Szczepionka Salka lub inaktywowana polio (IPV) jest oparta na trzech dzikich, zjadliwych szczepach referencyjnych: Mahoney (wirus polio typu 1), MEF-1 (wirus polio typu 2) i Saukett (wirus polio typu 3), hodowane w Linia komórkowa VERO: jest to unieśmiertelniona linia komórkowa otrzymana w 1962 roku z nerek dorosłych małp afrykańskich (koczkodanów); do produkcji szczepionki komórki są poddawane 130-140 pasażom rozmnażania (niski poziom rozmnażania), należy pamiętać, że po ponad 200 pasażach linia komórkowa staje się rakotwórcza u myszy; pożywka hodowlana do wzrostu linii VERO jest pochodzenia zwierzęcego (i dlatego musi być badana na obecność zanieczyszczających wirusów i prionów), natomiast pożywka 199 jest używana do wzrostu wirusa, która nie zawiera substancji pochodzenia zwierzęcego. Po wyizolowaniu i oczyszczeniu żywe wirusy są inaktywowane formaldehydem.
Z tego, co wiadomo EMA, szczepionka nie zawiera wirusów jako takich, ale białka wytwarzane przez trzy szczepy, zwane Antygenem D; białka te powstają przed potraktowaniem formaldehydem i aldehydem glutarowym, który ma funkcję inaktywacji toksoidów i niszczenia całego materiału genetycznego pochodzącego z komórek Vero, potencjalnie rakotwórczych, ale także wirusów poliomyelitis.

Polisacharyd Haemophilus influenzae typu b: jest przygotowany ze szczepu bakteryjnego Hib 20,752 (istnieją nie kapsułkowane, nietypowe szczepy i kapsułki, różniące się antygenowo w 6 różnych typach nazwanych literami alfabetu od a do f. Najczęstszymi i mniej poważnymi infekcjami powodowanymi przez Hib są te, które wpływają na górne drogi oddechowe i są zwykle wspierane przez kapsułki inne niż kapsułki. Inwazyjne infekcje, takie jak zapalenie opon mózgowych, są powodowane głównie przez kapsułki kapsułkowe, zwłaszcza typu b)
Polisacharyd otrzymuje się ze wzrostu szczepu bakteryjnego w syntetycznej pożywce hodowlanej, a po aktywacji bromocyjanem i derywatyzacji za pomocą hydrazydowo-adypinowego przerywnika sprzęga się go z anatoksyną tężcową poprzez kondensację karbamidową; po oczyszczeniu koniugat jest adsorbowany na solach glinu, a następnie liofilizowany w obecności laktozy jako stabilizatora. Koniugacja z anatoksyną tężcową jest niezbędna do nadania antygenowości polisacharydowi, ponieważ zmienia on polisacharyd z antygenu niezależnego od T na antygen zależny od T.

Gotowy produkt: jałowe koncentraty zaabsorbowane na glinie DT, PT, FHA, PRN i HBsAg oraz trójwartościowy składnik IPV miesza się ze sterylnym roztworem chlorku sodu i wody do wstrzykiwań i dodaje się jałowym roztworem 2-fenoksyetanolu.
2-fenoksyetanol jest środkiem przeciwdrobnoustrojowym i jest dodawany do gotowego produktu, ponieważ końcowa sterylizacja przez filtrację składnika DTPa-HBV-IPV nie jest możliwa, a opalescencja zawiesiny może maskować zanieczyszczenie mikrobiologiczne.