Pamiętasz makrocząsteczkę, którą znaleźliśmy w Infanrix Hexa? Co było niestrawne, a czego nie byliśmy w stanie zidentyfikować?

Oto raport z jego analizy „MALDI-TOF” (metodologia kwestionowana przez krytyków stosowania trypsyny). Wynik, mówiąc prosto, mówi nam, że makrocząsteczka jest rodzajem „czarnej dziury” lub gąbki, która pochłania wszystko, z czym się styka.

Nie można było go „podzielić” ani zidentyfikować żadnej z jego treści.

Wnioski

Z przeprowadzonych analiz nie można było zidentyfikować związku, ale wykryć pewne właściwości chemiczno-fizyczne, na które należy zwrócić uwagę:

1. Nierozpuszczalność związku w ośrodkach polarnych;
2. Potencjalna zdolność związku do agregowania i sekwestrowania związków obecnych w roztworze organicznym;
3. Związek nielotny nawet po napromieniowaniu światłem lasera MALDI.

Oznacza to, że związek ma wysoką masę cząsteczkową i składa się z pojedynczej dużej niepolarnej makrocząsteczki.

Powyższe cechy są typowe dla różnych związków, w tym:

1. Żywice funkcjonalizowane (stosowane na przykład w wariancie MALDI technologii SELDI, właśnie ze względu na ich właściwość, że nie odparowują pod wpływem emisji światła laserowego);
2. Związki makrocząsteczkowe o zmienionej, agregującej i retentacyjnej konformacji (nierozpuszczalne o wysokiej odporności na trawienie, np. PRION).

Należy pamiętać, że substancja ta została znaleziona w najczęstszym i stosowana sześciowartościowo w wieku dziecięcym, innymi słowy, jest obowiązkowo wstrzykiwana niemowlętom.

Download: CORVELVA-Report-technicznych związanych-MALDI-związku nierozpuszczalnego preparatu Infanrix-Hexa.pdf